Oto Johannes Berens

Urodził się
27 stycznia 1924 roku,
w Rotterdamie, w Holandii. Najstarszy z trojga rodzeństwa.

Poszedł w ślady ojca iwstąpił do policji.

Kiedy podczas niemieckiego nalotu dom, w którym mieszkali Berensowie,został zbombardowany, rodzinie pozostało zaledwie kilka pamiątek.

W maju 1940 roku nazistowskie Niemcy zaatakowały neutralną Holandię. Aby doprowadzić do szybkiego zwycięstwa, Luftwaffe rozpoczęła 14 maja zmasowany atak z powietrza na cele w Rotterdamie. Holandia musiała się poddać. Zaczęła się okupacja niemiecka.

Zebraliśmy w całość to, co wiemy o Johannesie -ze zdjęć i dokumentów, które trzymał w swoim portfelu.

Być może lubił tańczyć?

Tę legitymację członkowską miał przy sobie.

Znał wiele dziewcząt. Może były tylko znajomymi, a może jego dziewczynami.

Prawdopodobnie lubił sport i jest niemal pewne, że palił…

… ale tak naprawdę możemy jedynie zgadywać jaki był.

Jedyne, co o nim wiemy, to to, że był odważnym człowiekiem. Odważnymi i przyzwoitym.

Nie był osobą, któraślepo słuchałarozkazów.

Zaraz po rozpoczęciu okupacji Niemcy wprowadzili pierwsze antysemickie zarządzenia, mające na celu wykluczenie Żydów z życia publicznego. Organizowali łapanki i deportacje do obozów zagłady.

Johannes miał pomagać w tropieniu ukrywających się Żydów i wywożeniu ich do obozów koncentracyjnych.

Wiele żydowskich rodzin ukrywało się, by uniknąć prześladowań i wywózki. Spośród około 30 tys. osób jedna trzecia została albo wydana, albo znaleziona, a następnie deportowana. Wśród nich była Anne Frank i jej rodzina.

Johannes odmówił.

W październiku 1944 roku został deportowany do obozu koncentracyjnego Neuengamme w Hamburgu.

Jego numer obozowy to 56240.

Prisoners in concentration camps were given a registration number on arrival. It was stitched to their clothes. From that point on, their names no longer counted. They had to report with this number and it was also used to call them up.

Musiał wykonywać

pracę

przymusową.

Więźniów zmuszano głównie do prac budowlanych oraz w przemyśle zbrojeniowym. Wysiłek fizyczny w połączeniu ze zbyt małą ilością jedzenia i nieodpowiednią higieną powodowały wysokoą śmiertelność zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet.

Johannes został wysłany do podobozu Meppen-Versen, gdzie kopał rowy przeciwczołgowe.

25 marca 1945 roku SS ewakuowało obóz. Więźniowie, którzy byli w stanie iść, szli pieszo do Bremy.

Ich ostatecznym celem był obóz Sandbostel

Johannes i tysiące innych więźniów pozostawiono tam, by radzili sobie sami – bez jedzenia i pomocy medycznej.

Ci, którzy dożyli, wśród nich Johannes, zostali wyzwoleni przez aliantów 29 kwietnia 1945 roku.

Brytyjscy żołnierze byli zszokowani tym, co zobaczyli w obozie. W ostatnich dniach przed wyzwoleniem zmarło około 2 tys. więźniów.

Ale dla Johannesa było już za późno.

Zmarł na gruźlicę kilka dni po wyzwoleniu. Miał 21 lat.

Niedługo po zakończeniu wojny jego młodsza siostra Johanna znalazła nazwisko brata na liście ofiar.

To ona musiała przekazać tę informację rodzicom.

Że mu się nie udało.

Pozostało im tylko kilka pamiątek, które przetrwały wojnę.

Minęło 71 lat, zanim udało się odnaleźć Johannę. Do przekazania pozostał portfel.

Wewnątrz znajdowały się rzeczy osobiste, jakie jej starszy brat miał przy sobie podczas ostatnich miesięcy swojego życia.

I tak Johanna otrzymała jedyne zachowane zdjęcie swojego brata z okresu dzieciństwa – fotografię, której nigdy wcześniej nie widziała.

Zobacz rzeczy osobiste Johannesa

Szkolne i edukacyjne projekty

„Efekty” (przedmioty osobiste ofiar) oraz losy losy ich właścicieli są czymś namacalnym i stwarzają ekscytujące warunki do pozyskiwania opartej na badaniach wiedzy, dotyczącej prześladowań nazistowskich, w ramach lekcji i projektów. Ci, którzy chcą sięgnąć głębiej, mogą pomóc w poszukiwaniu rodzin.

Wprowadzenie

Czym są „efekty” i jakie historie mają do opowiedzenia? Materiał na krótkie wprowadzenie do tematu na początku lekcji lub wstęp do całodziennych warsztatów.

Część 1

Krytyczna analiza prześladowań nazistowskich oparta na trzech historiach. Jednostka dydaktyczna poświęcona losom trzech osób opisanych w zakładce „Pamięć”. Materiały odpowiednie do stworzenia osi czas

Część 2

Rzeczy osobiste więźniów obozów koncentracyjnych jako klucz do analizy prześladowań nazistowskich. Jednostka dydatktyczna z aktami dotyczącymi historii 20 osób oraz mapą Europy.

Część 3

Pomóż nam zwrócić rzeczy osobiste! Wykorzystywanie wpisów na Instagramie do prowadzenia poszukiwań. Jednostka dydatktyczna z interaktywną mapą. Jak napisać post, by dotrzeć do informacji.

O nas

Więcej informacji o naszej pracy, a także o tym, jak sam możesz zaangażować się w pielęgnowanie historii i działania na rzecz upamiętnienia ofiar, znajdziesz na naszej stronie internetowej.

Arolsen Archives

Cookie-Hinweis

Diese Webseite verwendet Cookies, um Ihre Nutzererfahrung zu verbessern. Indem Sie auf die Schaltfläche „Einverstanden“ klicken , akzeptieren Sie den Einsatz von allen Arten von Cookies. Falls Sie einige Cookies bei Ihrem Besuch auf unserer Website nicht einsetzen möchten oder für weitere Informationen über Cookies klicken Sie bitte auf “Mehr Informationen”. Weiterführende Informationen finden Sie in unserer Datenschutzerklärung.

We use Cookies button