Dit is Johannes Berens.
Geboren op
27 januari 1924
in Rotterdam, Nederland. De oudste van drie broers en zussen.
Hij volgde het voorbeeld van zijn vader en werd politieagent.
Toen het huis van de Berens tijdens een Duitse luchtaanval gebombardeerd werd, bleven er slechts weinig aandenken over voor de familie.
Wat wij over Johannes weten, komt uit de documenten en foto’s in zijn portemonnee.
Misschien ging hij graag dansen?
Hij had immers deze lidmaatschapskaart bij zich.
Hij kende veel meisjes. Misschien waren het alleen maar vriendinnen, misschien zíjn vriendinnen.
Hij deed graag aan sport en was hoogstwaarschijnlijk roker…
…maar eigenlijk kunnen we alleen maar speculeren over hem.
Wat hij was, in ieder geval, was moedig. Moedig en verstandig.
Hij was niet iemand die zomaar bevelen opvolgde.
Johannes moest helpen ondergedoken Joden op te sporen en naar vernietigings-kampen te brengen.
Johannes heeft geweigerd.
De nazi’s deporteerden hem daarna in oktober 1944 naar het concentratiekamp Neuengamme in Hamburg.
Zijn gevangenen-nummer was 56240.
Hij moest dwangarbeid verrichten.
Johannes kwam in het buitenkamp Meppen-Versen terecht en moest daar loopgraven maken.
Op 25 maart 1945 ontruimde de SS het kamp. De “gezonde“ gevangenen werden te voet naar Bremen gestuurd.
Het laatste station was het dodenkamp Sandbostel.
Daar is Johannes samen met duizenden andere gevangenen zonder eten en zonder medische hulp aan zijn eigen lot overgelaten.
Wie net zoals hij nog in leven was, werd op 29 april 1945 door de geallieerden bevrijd.
Maar voor Johannes was het te laat.
Hij overleed enkele dagen na de bevrijding aan tuberculose. Hij was 21 jaar.
Zijn kleine zus Johanna vond kort na het einde van de oorlog zijn naam op een lijst met slachtoffers.
Het was dus zij die dit aan haar ouders moest vertellen.
Dat hij het niet gehaald had.
Nu bleven enkel nog de weinige herinneringen over die de oorlog hadden overleefd.
Het zou nog 71 jaar duren voordat Johanna die zou vinden. Er werd nog een portemonnee aan haar gegeven.
Daarin zaten persoonlijke bezittingen die haar grote broer tijdens de laatste maanden van zijn leven bij zich had.
Zo kreeg Johanna ook de tot dan voor haar onbekende kinderfoto van haar grote broer.
Over ons
Op onze website vindt u meer informatie over ons werk. En hoe u mee kan helpen om de herinnering en de verhalen levend te houden.
Arolsen Archives