Dit is
Geboren op
25 april 1925
in Poznań, Polen.
Helena groeide erg beschermd op. In een liefdevolle familie. Drie broers, één zus.
Ze was een goede leerling, ging naar het gymnasium. Ze wilde lerares worden.
Ze was 16 toen de Gestapo haar gevangennam.
Op weg naar school. Samen met haar vriendin Wanda wordt ze in een auto gesleurd en gekidnapt.
Zo simpel was het.
Zonder reden.
De oorringen die ze droeg, werden van haar afgenomen, en ze werd van Wanda gescheiden.
Helena kwam in een concentratiekamp terecht.
Eerst in het Fort VII in Posen.
Daarna ging ze van het ene kamp naar het andere.
Ze wist vaak niet eens waar ze was.
4 jaar in onmenselijke omstandigheden.
4 jaar
dwangarbeid.
4 jaar
doodsangst.
In de lente van 1945 werd ze bevrijd. Ze was 20 jaar oud.
Veel overlevenden waren sterk vermagerd en zijn in ‘Displaced Persons Camps’ verzorgd.
In Salzgitter, in hun “kleine bungalow”. Eindelijk kon Helena zich weer mens voelen.
Elke dag liepen Duitse krijgsgevangenen het kamp voorbij.
Helena had medelijden. Ze wierp de mannen eten en sigaretten toe.
En met één van hen sprak ze wat langer. Bijna elke dag. Aan het hek.
Kort na het einde van de oorlog een ondenkbare relatie.
Helmut vluchtte weg met Helena. Te voet. Van Salzgitter naar Würzburg.
Een vlucht naar een nieuw leven.
In Würzburg trouwden ze, de eerste dochter volgde. Maar jaren later stootten ze nog steeds op afkeer. Een Duitser en een Poolse?
In de hoofden van velen was de oorlog nog niet voorbij.
Maar Helena was vastberaden een normaal leven op te bouwen. Haar ervaringen van tijdens de oorlog zullen haar leven niet bepalen. Ze leerde vlot Duits spreken, maakte carrière en voedde haar kinderen net zo liefdevol op als haar eigen ouders dat met haar deden. Ze blijft een warm en sociaal mens, ook al sleurt ze het oorlogstrauma een leven lang met zich mee.
Het gehuil van de mensen in de kampen is ze nooit vergeten.
De Koude Oorlog maakte het contact met haar familie in Poznań moeilijker. Helena liet zich door smokkelaars naar Polen brengen. Ze is tot bij haar thuis geraakt. Maar een dag later is ze gevangengenomen. Ze zat 9 maanden in de gevangenis. Verdacht van spionage. Op het einde was ze erin geslaagd terug naar Duitsland te gaan, terug naar man en kind. Haar moeder en zus heeft ze daarna nooit meer teruggezien.
Maar de oorringen die de nazi’s van Helena hadden afgenomen bij haar gevangenneming, vonden 77 jaar later de weg terug naar haar dochter. Een herinnering aan de verloren jeugd van de moedige Helena Poterska.
Over ons
Op onze website vindt u meer informatie over ons werk. En hoe u mee kan helpen om de herinnering en de verhalen levend te houden.
Arolsen Archives